Woensdag 17 september
Beste vrienden,
Maandag 15 september was een lange, vermoeiende dag. Ik behaalde maar liefst 19.101 stappen (oftewel 12,9 km) en reed ongeveer 160 km met de wagen. Ik nam rond de 450 foto's en gebruikte daarvoor 2 volle batterijen. De thermometer gaf 27 graden aan toen ik vertrok en 24 toen ik naar huis reed. Tot zover de cijfers... nu volgt het verhaal...
Rond 10.15 u vertrok ik in Canillas om vrienden weg te brengen naar de luchthaven. Vermits er 's avonds ook een vriend landde, moest ik ongeveer 7 uur overbruggen. Beladen met 3 liter water en een broodje voor de lunch, besloot ik om nog eens het natuurpark bij de luchthaven in te trekken. Er zijn veel waterpartijen en er zijn dan ook veel vogels te spotten o.a. flamingo's, lepelaars, verschillende soorten reigers, diverse eenden, ijsvogels, meeuwen, steltenlopers en nog veel meer. Er zijn ook drie kijkhutten waarvan je de vogels rustig kan observeren en hopelijk ben je dan getuige van één of ander mooi moment. Van voorgaande bezoeken wist ik dat het steeds de moeite loont om er naartoe te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik parkeerde de wagen naast het kerkje van Guardamar en liep te voet naar de ingang van het natuurgebied met de naam "Desembocadura del Guadalhorce", wat zoveel betekent als monding van de rivier Guadalhorce. Ik liep over de brug en stond... voor een gesloten poort. Blijkt dat er grote werken zijn voorzien en dat het gebied momenteel gesloten is voor het publiek. Mijn ontgoocheling was groot maar ik besloot toch langs een open paadje toch nog even verder te kijken. En toen zag ik de nieuwe wandel- en fietsbrug die zorgt voor een verbinding tussen de stad Malaga en de dorpen aan de andere kant van de rivier. Ik kon wel nog in het natuurgebied, al was het dan de verkeerde kant, want de kijkhutten bevinden zich aan de overkant van de rivier. Ik besloot mij neer te leggen bij het feit dat ik daar niet zou geraken en even de kat uit de boom te kijken of er nog iets te fotograferen viel. Ik merkte al gauw op dat er tussen de lage begroeiing veel hoornaars rondvlogen, dus ik bleef niet te lang op één plaats staan, tenzij ik echt een mooi kiekje kon maken. Door de droogte was er echter niets meer in bloei en kleine insecten of vlinders waren ook op één hand te tellen. Na een uurtje besloot ik dat het tijd was om elders mijn geluk te besproeven.
Ver wou ik echter niet rijden, want ik moest ook tijdig weer op de luchthaven zijn. Torremolinos ligt slechts 11 km van de luchthaven, dus reed ik daar naartoe. Met niet echt een bestemming in gedachten, kwam ik voorbij een waterpark en daar stond ook een bord voor het krokodillenpark. Dat had ik nog nooit bezocht, dus zocht ik snel een plaatsje in de schaduw en parkeerde de wagen. Het park was open tot 17.00 u, dus had ik meer dan twee uur tijd om wat meer te leren over deze afgrijselijk lelijke beesten. Ik liep eerst wat rond, maakte wat foto's en sloot aan bij een gids van het park om wat leuke feitjes mee te pikken.
Blijkt nu dat er per poel slechts één mannetje bij de vrouwtjes mag. Als er twee mannetjes tesamen zouden zitten, zou er een strijd op leven en dood volgen. Een krokodil heeft 64 tanden. En telkens als ze een tand verliezen bij het eten of vechten, staat er een nieuwe voor in de plaats. Een krokodil "verbruikt" ongeveer 3000 tanden tijdens zijn leven. Als je weet dat de oudste krokodil in het park een gezegende leeftijd heeft van 79, begrijp je waarom.
Ze kunnen tot 1 uur onder water blijven, slapen met één oog open en hebben een speciaal vlies om hun ogen te beschermen als ze onder water jagen. Hun bloed heeft sterke antibacteriële eigenschappen die hen helpen genezen als ze gewond raken bij vechtpartijen.
De krokodillen in het park hebben allemaal een naam, er was zelfs een Elvis, Dolores, Paco en Sofia bij. De gids kende ze allemaal en had zelfs het lef om midden in het eiland te gaan staan, omringd door wel 20 krokodillen. En ja, er kon zelfs een lachje vanaf bij de krokodillen (zie foto hieronder). Misschien beeldden ze zich wel in hoe ze de man zouden oppeuzelen. Ik vond het maar niks en was blij dat hij terug bij ons kwam staan. Na zijn grappige uitleg, wandelde ik tot de verblijven van de reptielen (slechts 4 slangen) en de kleine en grote schildpadden en bleef hier en daar foto's nemen. Iets voor 17 u verliet ik het park en keerde terug naar de wagen.
Dicht bij het krokodillenpark waren ook nog een aantal parken, maar jammer genoeg zijn die allen gesloten op maandag. Het was dus geen optie om daar in de buurt nog iets te vinden om de resterende tijd te doden, dus vertrok ik en nam de eerstvolgende afrit op de autostrade. Na 100 meter zag ik een wegwijzer "Playa". Misschien kon ik daar een terrasje doen of een wandelingetje maken langs de dijk.
En inderdaad, na een 300-tal meter arriveerde ik aan een mooi zandstrand met strandbars/restaurants. Vermits ik mijn wandelschoenen aanhad, wou ik liever niet in het zand ploeteren en besloot langs de dijk te wandelen, maar na een half uurtje begon mijn lichaam signalen te geven dat het voldoende was voor die dag. De warmte in combinatie met de kilometers en gesleur met rugzak en fototoestel hadden mij beetje bij beetje uitgeput. Ik ben ook geen 30 meer hé.
Ondertussen volgde ik de vlucht op Flightradar en zag dat ze op tijd zou landen. Ik maakte snel een rekensommetje en keerde terug naar de wagen. Om 18.30 u reed ik terug richting luchthaven en wachtte op de parking. Het was al 20.15 u toen ik moe maar voldaan in Canillas arriveerde. Een warme douche en een broodje met zelfgemaakte confituur gaven terug wat energie, maar tijdens de film kreeg ik bezoek van het zandmannetje. Hoog tijd dus om mijn bedje op te zoeken en mijn schoonheidsslaap te verwelkomen...
Héle lieve groetjes uit het warme Andalucia 😘💖
