Maandag 7 april 2025
Vandaag 32 jaar geleden werd mijn enige zoon Nico geboren. De eerste jaren van zijn leven waren gevuld met gezondheidsproblemen omwille van zijn premature geboorte. Ondanks alle tegenslagen was hij een vrolijk en gemotiveerd jongetje dat uitgroeide tot een lieve jongeman met een gouden hart waar ik enorm trots op ben.
Om deze dag op mijn manier te vieren, vertrok ik deze ochtend naar de kust. Een mooie wandeling in het zonnetje op de dijk en mijn fototoestel in de hand om al wat mooi is, vast te leggen. Van zodra ik de dijk naderde, werd ik verwelkomd door het gekwetter van honderden monniksparkieten. Wie al in Spanje is geweest, weet dat deze vogels een echte plaag zijn geworden. In elke palmboom, hoog of laag, vind je wel één of meerdere nesten. De bevolking noemt ze ondertussen de lawaai papegaai.
Maar hoe komt het dat deze tropische vogel zo aanwezig is in Spanje? Een groot deel van het probleem ontstond bij mensen die de monniksparkieten als huisdier naar Europa brachten. Ze werden voor het eerst ontdekt in 1975 in Barcelona, maar verspreidden zich geleidelijk over gans Spanje. In 2021 werden in Madrid 13.000 vogels geteld. Ondanks dat de vogel beschermd wordt door de wet, werd er toch gestart met het doodschieten van deze vogels.
De monniksparkiet ( Myiopsitta monachus ) komt oorspronkelijk uit de subtropische gebieden van Argentinië, het zuidelijk deel van Brazilië en Zuid-Amerika en heeft zich goed aangepast aan het klimaat in Spanje. Ze leven in grote groepen en hun belangrijkste voedsel bestaat uit bladknoppen, zaden, vruchten, noten en bloesem.
Monniksparkieten hebben een opvallende groene kop, een olijfgroene buik en een lange, groene staart. Hun voorhoofd, teugel, wangen, kin, keel en de bovenborst zijn lichtgrijs. Het verenkleed bij beide geslachten is gelijk. Ze hebben een kromme papegaaiensnavel, die lichtbeige-roze is. Het verschil tussen mannetjes en poppen is nauwelijks te zien. Men gaat ervan uit dat poppen iets groter gebouwd zijn dan de mannen. De lichaamslengte bedraagt 29 cm en het gewicht 125 gram.
Per keer legt het vrouwtje vijf tot twaalf eieren. Deze worden in ongeveer 24 dagen uitgebroed. Zowel het mannetje als het vrouwtje helpen mee met het uitbroeden van de eieren en met het opvoeden van de jongen. Ze bouwen zeer grote nesten, die een diameter hebben van wel een meter. De binnenzijde van de nesten zijn bedekt met zachte grasstengels, het overige bouwwerk wordt gemaakt van takken. In een boom bevinden zich vaak meerdere nesten en elk nest wordt vaak door meerdere paartjes bewoond. Elk paartje heeft in zo'n nest zijn eigen kraamkamer. Ook buiten de broedtijd worden de nesten door de vogels bewoond.
Ondanks het feit dat het luidruchtige vogels zijn, vind ik ze zeer fascinerend. Ze zijn intelligent, passen zich aan alle omstandigheden aan en er wordt beweerd dat ze een speciale band kunnen vormen met de mensen die ze houden. Ik heb ze vandaag goed bestudeerd en het zijn echte acrobaten, ze hangen ondersteboven in de palmen en snijden met hun snavel de gedroogde takjes van de dadels om ze dan naar hun nest te brengen. De kleine tot middelgrote takjes die zijn meegespoeld door het water, zijn natuurlijk goede bouwstenen voor hun grote nesten. Het strand en de rivierbedding ligt er vol van, dus is het overal een drukte van jewelste.
Uiteraard vinden jullie hieronder een aantal foto's om mijn beweringen te staven. Fijne avond en tot de volgende keer...

















