21 oktober
Vandaag is het maandag en is de rust weergekeerd in ons dorp. De fiestas zijn voorbij, de volwassenen aan het werk en de kinderen naar school. Het enige wat je nu hoort zijn de interessante conversaties van de kwetterende spreeuwen en mussen. En af en toe het gebalk van een ezel in de verte. Als je al stress zou hebben hier, verdwijnt dat als sneeuw voor de zon.
In de "campo", (alles wat geen stad of dorp is, met andere woorden het rurale van de heuvels) zie je her en der witte rookpluimen. Gelukkig zijn het geen branden, maar lokale boeren en landeigenaars die hun tuinafval opstoken. Dit is strict gereglementeerd en mag alleen op vastgestelde tijdstippen. Als we dan toch spreken over afval, dan mag ik wel stellen dat we hier in Canillas dik verwend worden. Elke dag komt de "basura"-man langs in de smalle straatjes. Op maandag wordt naast het gewone huisvuil ook het glas meegenomen. Woensdag is het PMD-dag en op vrijdag zijn Papier en Karton aan de beurt. Heb je kapotte of versleten spullen, dan worden die op dinsdag meegenomen. Je zet gewoon alles voor je huis. Pure verwennerij toch ?
Amazon.es is ondertussen mijn huisleverancier. Gisteren bestelde ik een snelkookpan, vandaag wordt ze al geleverd. Volgens de Spaanse Weerdienst zou het volgende week een pak frisser kunnen worden en dan lust ik wel eens graag een warme kom soep. De prei ligt al te wachten in de ijskast. Die kocht ik zaterdag op de wekelijkse markt in Competa.
Tot slot kom ik nog even terug op gisteren. Toen had ik tijdens het lezen weer twee kleine gelukjes. Eerst kreeg ik gezelschap van een onbekend insect dat meer dan een uur heeft genoten van mijn ligzetel. Het leverde alvast een mooie foto op. En toen hoorde ik een vogelgeluid dat ik niet kon thuisbrengen. Tot mijn verbazing zag ik twee dwergparkieten op een naburige antenne. Mijn camera lag in de buurt, dus snel zijn was de boodschap. Jammer genoeg heb ik geen usb poort op mijn notebook hier, dus ik kan de foto's niet van mijn toestel halen. De gsm foto die ik nam van mijn fototoestel is dus niet echt superkwaliteit, maar de vogels zijn zo mooi, dat ik hem toch wou delen.
De klok luidt 12 maal, dus is het alweer middag. De tijd gaat hier echt veel sneller voorbij...Deze namiddag is het tijd om even de beentjes te strekken. Hopelijk beleef ik opnieuw enkele kleine geluksmomentjes. De camera gaat zeker mee om ze vast te leggen. Of moet ik zeggen, proberen vast te leggen... want dat lukt natuurlijk niet altijd.
Fijne dag en avond! Jullie horen mij morgen!
