22 oktober
Toen ik gisteren naar Competa wandelde, besefte ik dat ik mijn blog eigenlijk had moeten beginnen met het verhaal hoe ik hier terecht ben gekomen. Waarom in Spanje, waarom deze streek en waarom hier in Canillas? Zoals altijd in het leven, is het een samenloop van toevalligheden, maar wel een leuk verhaal dat ik jullie vandaag ga vertellen.
Dat ik graag op vakantie ging naar Spanje, dat weten de meeste mensen wel al. Maar dat het ook een diepgewortelde droom was om hier te wonen, dat was alleen bekend bij mijn beste vrienden.
OK, hier gaan we dan... In 2016, een paar jaar na mijn scheiding begon het terug te kriebelen om op vakantie te gaan. Als vrouw alleen is dat echter niet evident. Ik wist dus niet onmiddellijk waar naartoe. Wat doe je dan... je begint te zoeken op internet. Het land dat stond ondertussen al vast, ik zou terug naar Spanje gaan. Zon verzekerd, lekker eten en vriendelijke mensen. Dan was de vraag waar in Spanje ? Een aantal bestemmingen kon ik direct schrappen: niet aan de kust, te toeristisch, geen stad, te druk...
En toen als bij wonder, viel mij de naam in van een dorpje dat we ooit jaren geleden hadden gepasseerd, maar bij tijdsgebrek niet hadden bezocht. Competa, het witte dorpje in de Axarquia, la cornisa de la Costa del Sol. Maar mijn spaans was niet meer zo goed als vroeger en een dorpje in de bergen... wat als er iets mis gaat? Kan ik dan mijn plan trekken? Daar had ik ook snel een oplossing voor: Logeren bij Belgen. Mijn zoekopdracht in Google luidde als volgt : B&B, Competa, Logeren bij belgen. Eerste resultaat : Casa Roble, bij An en Frank.
Hoe meer foto's ik zag, hoe verliefder ik werd. Ik twijfelde geen moment en boekte onmiddellijk. Hoe lang zou ik gaan ? 1 week, 10 dagen of 2 weken? Laat mij het middelste nemen, 10 dagen. Voor een eerste vakantie alleen zou dat wel genoeg zijn. Beste vrienden, ik kan jullie verzekeren... het was helemaal niet genoeg!!!Ik werd elke dag verliefder op deze streek en An en Frank gingen van gastvrouw en gastheer naar vrienden. Ze namen mij overal mee naartoe en zo leerde ik andere Belgen kennen die ook eerst bij hen logeerden, maar na verloop van tijd hier ook iets kochten. Enfin, aan de vakantie kwam een eind, maar ik wou terug, liefst zo snel mogelijk. En toen bleef ik twee weken tijdens de paasvakantie.Aan het eind boekte ik al terug voor de zomervakantie, nu maar liefst drie weken. En dit herhaalde zich elk jaar... tot 2020. Ik zou weer vertrekken om de paasvakantie ginder door te brengen. Maar toen Spanje op 13 maart en België op 17 maart in lockdown gingen, wist ik dat ik er niet zou geraken. Toen werd mij heel duidelijk hoe erg ik uitkeek naar die weken in Competa. En toen begon het dromen opnieuw... het leven is al zo kort, zou ik gewoon niet eens al mijn moed verzamelen en ginder iets kopen? Het zaadje was geplant, het was een kwestie van tijd dat het zou kiemen en groeien.
Zomer 2021, nu al vier weken geboekt bij An en Frank. Zij waren ondertussen al bijna familie geworden en ik vertelde hen over mijn besluit om iets te kopen. En toen ik midden augustus naar België vertrok, was ik de fiere koper van een dorpshuisje in Canillas. Mijn bedoeling was ergens in Competa te kopen, maar via Hilde, een andere vriendin, werd mijn aandacht getrokken naar een gezellig andalusisch huisje in het centrum van Canillas. Ik ging het bezoeken, werd verliefd en de rest is geschiedenis.
Ondertussen is Canillas mijn thuis geworden. Als ik het dorpje binnenrijd, voel ik mij op slag gelukkig. Maar ook Competa heeft een apart plekje in mijn hart, want als het dorpje zoveel jaren geleden niet zoveel indruk had gemaakt, had ik Canillas nooit ontdekt. En uiteraard ga ik er vaak naartoe, want er is vanalles te doen en ik heb er vele vrienden en kennissen. Ter ere van Competa, zijn vandaag alle bijgevoegde foto's van het dorp en de omliggende bergen.
Groetjes en tot morgen,
