27 november

Vandaag overheersen de wolken, alhoewel de zon verwoede pogingen doet om erdoor te breken en ons te voorzien van wat warmte en vitamine D. Gisteren was het echter een topdagje. Blauwe hemel van ’s morgens vroeg, onze geplande uitstap naar Frigiliana kon al niet meer stuk.

Ik pikte Linda en Sabine op in Competa en weg waren we. Door de recentste storm was er echter een stuk berg en wegdek van de baan naar Torrox weggespoeld zodat we een kleine omweg via Algorrobo costa niet konden vermijden. Erg vonden we dat niet, want tijdens de rit van 45 minuten, kletsten we erop los. Luna, het hondje van Sabine voelde zich onmiddellijk thuis in de wagen en nestelde zich neer op de achterbank dichtbij haar baasje.

Rond half twaalf parkeerde ik mij op een boogscheut van het kloppend hart van Frigiliana. Het centrum was afgesloten, want de mensen van de gemeentediensten waren volop bezig met het aanbrengen van de kerstverlichting. We zijn er ondertussen al aan gewend, maar toch voelt het nog een beetje contradictorisch, kerstverlichting met temperaturen van 24 graden…

Wie Frigiliana al heeft bezocht, weet al dat het dorp bestaat uit 2 delen. Het oude gedeelte met de hele smalle, steile straatjes gevuld met honderden planten en bloemen en het nieuwere gedeelte met bredere straten, maar evenzeer versierd met planten, winkeltjes, parkjes en speeltuintjes. Beide delen, maar vooral de oude stadskern heeft straatjes die men kan bestempelen als ware kunst. We hadden trouwens een klein gelukje, want enkele werkmannen waren net een stuk aan het restaureren. We kunnen nu getuigen van het ware vakmanschap en bovenal het geduld nodig om zo’n kunstig straatje aan te leggen.

In Frigiliana vind je achter ieder hoekje wel een verrassing, mooie deuren in diverse felle en minder felle kleuren, het kattenhuisje, de schitterende vergezichten en de leuke tavernes waar je kan genieten van de mooie landschappen en lekkere gerechten aan een zeer rechtvaardige prijs. We genoten volop, fotografeerden erop los en met een grote glimlach verlieten we één van de mooiste witte dorpjes van de Axarquia (althans naar mijn bescheiden mening).

Op de terugweg stopten we nog even bij “el acueducto del Aguila” die werd gebouwd tussen 1879 en 1880 voor de wateraanvoer naar de suikerfabriek van San Joaquin. De aquaduct werd gerestaureerd in 2012 en verkeert in perfecte staat in tegenstelling tot de suikerfabriek. Zij wacht nog op een investeerder voor een toekomstige restauratie. Je vindt deze aquaduct niet ver van de grotten van Nerja.

Vermits we nog geen zin hadden om al terug onze berg op te rijden, besloten we nog een laatste stop te maken in Algorrobo costa. Misschien konden we ook nog een mooie zonsondergang meepikken vlakbij het strand. En alzo geschiedde…

Hopelijk kunnen jullie via mijn foto’s even meegenieten van ons dagje Frigiliana. En als jullie ooit in de buurt zijn, vergeet dan zeker geen bezoekje te brengen. Lieve groetjes uit Frigiliana!!!😍