20 november
Vandaag ging ik alleen op stap. Als ik dat doe, dan is het vooral omdat ik niet exact weet wat ik ga doen en waar ik overal terecht kom. De weersvoorspelling zag er veelbelovend uit en het was hoog tijd dat ik nog eens een flinke wandeling deed. Uiteindelijk haalde ik net de 13 km niet.
Mijn eerste stop was Caleta de Velez. Vooral omdat daar een goede parking is en de dijk naar Torre del Mar is deze tijd praktisch verlaten en dus heel rustig om te bewandelen. De mensenloze stranden waren ondertussen overgenomen door de vogels. Allerlei soorten meeuwen van allerlei maten. Dat kon ik natuurlijk niet laten voorbijgaan, ik verliet de dijk en probeerde de meeuwen zo dicht mogelijk te benaderen. Dat lukte wonderwel, die beesten zijn natuurlijk gewend aan ons.
Rond half twaalf was ik in Torre. Ik wandelde er wat rond, kocht twee truien en nam wat foto’s. Ik heb opgemerkt dat hier in Spanje veel aandacht wordt besteed aan mensen of groepen mensen die iets hebben betekend voor de gemeenschap. En dat respect wordt meestal uitgedrukt door een standbeeld, een buste, een muurschildering enz. Tijdens mijn wandeling heb ik vooral hiervan foto’s genomen.
Op de terugweg kreeg ik toch stilaan honger en at “una ensalada Cesar” (Cesar salade) in één van mijn favoriete restaurants op de dijk. Eclips is niet duur en toch heel lekker en verzorgd. Een echte aanrader als je er ooit zou passeren.
Ondertussen was het 14.30 u gepasseerd, te vroeg om terug te keren en te laat om nog naar Frigiliana te rijden. Maar geen zorgen, de weg er naartoe is bezaaid met kleinere dorpen en er is altijd wel iets te zien. Ik passeerde Algorobbo costa, Mezquitilla waar ik wou stoppen om een hele mooie boom te fotograferen, maar waar ik niet direct plaats vond om te parkeren. De wind was harder gaan waaien en in de verte zag ik de windsurfers op het strand van El Morche. Hier ken ik wel een goede parking waar meestal plaats is. Vol verwachting liep ik ernaar toe en niet voor niks. Het was een mooi schouwspel en even had ik toch spijt dat ik mijn goede camera niet mee had genomen.
En zo werd het stilaan tijd om nog even bij de Lidl binnen te springen en terug de berg op te rijden. Het was nog steeds 24 graden en met een leuke playlist die door de boxen galmde, was het precies alsof ik terug gekatapulteerd werd naar mijn jeugd. Ik heb het altijd heerlijk gevonden rond te rijden met de auto in gezelschap van mijn favoriete muziek. En zo kwam er een eind aan alweer een mooie dag die nog lang in mijn geheugen gegrift zal blijven. Het is niet alle dagen rozengeur en maneschijn, maar zulke dagen maken het leven de moeite waard.
Lieve groetjes uit Canillas! 😘
