11 november
Vandaag is het Wapenstilstand, de officiële herdenking van het einde van de 1ste wereldoorlog. Op het elfde uur, op de elfde dag van de elfde maand. In slechts drie landen, nl. België, Frankrijk en Servië is 11 november een officiële feestdag. Alhoewel het woord feestdag volgens mij niet echt goed gekozen is voor deze dag. Het betekende dan wel het eind van een vreselijke oorlog en voor de overlevenden was het ook echt een feest na vier jaar gruwel, maar de duizenden jongens en mannen die waren gesneuveld, de familieleden die verweesd achterbleven, vrouwen die hun partner kwijt waren, kinderen die hun papa hadden verloren, ik denk niet dat zij echt in feeststemming waren.
Ze zouden het beter herdenkingsdag noemen. En niet enkel voor de 1ste wereldoorlog, maar voor alle oorlogen waar ook ter wereld. Want van welk land ook, elk slachtoffer is er één teveel. Zeker nu we weer alle dagen geconfronteerd worden met de oorlogen in Oekraïne, Rusland, Israël, Palestina, Libanon,… Laat ons hopen dat de wereldleiders snel een eind kunnen maken aan deze nutteloze oorlogen.
Hier in Spanje gaat 11 november ongemerkt voorbij. Het is weer rustig in het dorp na een warm en druk weekend. Op zondag leek het wel zomer, want het was op mijn terras maar liefst 26 graden in de zon. Daar gaat echter snel verandering in komen. Onschuldige, maar ook minder onschuldige wolken komen stilaan aanzetten. De Spaanse meteo heeft voor woensdag en donderdag code oranje uitgeroepen. Ze verwachten 100 ml neerslag in een tijdspanne van 12 uur, met een 30 liter in één uur tijd. Voor de natuur is dit natuurlijk weer prachtig. De vorige regenbui heeft ervoor gezorgd dat je overal felgroene grassen ziet ontspruiten. Het niveau van de embalses (stuwmeren, waterreservoirs) is eindelijk gestegen. We zijn er nog niet, maar de volgende regenval zal weer voor een stijging zorgen. Hopelijk blijven de mensen wel gespaard van schade en miserie.
Vandaag was ik ook hondsitter voor een dagje. Fe (betekent vertrouwen in het spaans), de lieve hond van An en Frank, verbleef enkele dagen bij andere vrienden, maar zij vertrokken vandaag terug naar België. Ik pikte haar deze voormiddag op en wandelde met haar doorheen het dorp. Ondertussen nam ik ook een aantal foto’s voor de blog. Op één daarvan zie je een standbeeld voor de slachtoffers van de concentratiekampen. Ik reed en wandelde hier al zoveel maal voorbij, maar zag nu pas de betekenis ervan. Hoe toevallig is dat ?
Het gemeentelijk toeristencentrum krijgt een make-over. Daar wordt heel hard aan gewerkt en het ziet er veelbelovend uit. Het was ook marktdag vandaag, alhoewel dat een groot woord is voor de twee aanwezige kramen. Misschien zijn er op andere weken meer kramen, ik moet met enige schaamte toegeven dat ik er nog nooit naartoe ging. De markten van Competa en Caleta zijn net iets aantrekkelijker.
Dat neemt niet weg dat ik steeds meer hou van onze witte dorpje. Steeds meer mensen herkennen mij, hier en daar word ik begroet met twee kussen of een omhelzing en geregeld maak ik ook een praatje. Alhoewel dat niet altijd zo goed lukt, want het andalusisch dialect is soms onverstaanbaar. Maar ik doe mijn best en dat wordt geapprecieerd. Nu al mijn renovatiewerken achter de rug zijn, zou ik graag nog wat uitstapjes maken. Vooral een bezoekje aan Frigiliana staat weer hoog bovenaan mijn lijstje. Ik ben er praktisch elk jaar naartoe geweest, maar na het overlijden van ons mama eind mei, had ik vooral nood aan rust. Ik ben er deze zomer dus niet naartoe gereden. Hopelijk lukt dat deze periode wel, want Frigiliana is één van de mooiste witte dorpjes hier. Maar meer daarover op een andere keer…Saludos desde Canillas 💕
